Καθόταν εκεί στο μπαλκόνι του σπιτιού της, απολαμβάνοντας τον πρωινό ήλιο. Οι νεράιδες έπαιζαν γύρω της κάνοντας τα μαγικά τους στα λουλούδια που κοσμούσαν τις γλάστρες του σπιτιού της. Τα παιδιά έπαιζαν κάτω στην πλατεία. Τι όμορφοι ήχοι οι φωνές και τα γέλια των παιδιών! Και έτσι ήρεμη όπως καθόταν επικαλέστηκε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ για συντροφιά!
«Αγαπημένε μου Αρχάγγελε Γαβριήλ, έλα κοντά μου σε παρακαλώ»! Αμέσως αισθάνθηκε ένα άγγιγμα στον ώμο της. Έτσι όπως είχε κλειστά τα μάτια της, έγειρε πίσω το κεφάλι χαμογελώντας γλυκά.
– Αγαπημένε μου Αρχάγγελε, ξέρεις τι παρατηρώ;
– Τι γλυκό μου παιδί; την ρώτησε με την αστείρευτη του γλύκα.
– Πως ενώ υπάρχουν στιγμές που επιθυμώ να ξεκινήσω πράγματα για μένα και νιώθω Δυνατή, έτοιμη και Αποφασισμένη, με πιάνει μία αναβλητικότητα. Αυτό το συναντώ και το παρατηρώ και σε ανθρώπους γύρω μου. Ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό και τι μπορεί να σημαίνει αυτή η συμπεριφορά. Και ξέρεις; Γνωρίζοντας μέσα μας ότι προφανώς πάλι θα αναβάλλουμε αυτό που λέμε ότι θα ξεκινήσουμε, όλο δίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας που τελικά αδυνατούμε να κρατήσουμε. Λες και η υπόσχεση είναι ικανή να μας κάνει συνεπείς. Αλλά το μόνο που καταφέρνουμε τελικά είναι να θυμώνουμε, να εκνευριζόμαστε με τον εαυτό μας και τελικά να μην κάνουμε τίποτα.
Πόσες φορές έχω πει από Δευτέρα ή από αύριο ξεκινάω. Και όταν η Δευτέρα και το αύριο έρθουν, κάτι γίνεται και αναβάλλω αυτό που είχα σκοπό να ξεκινήσω. Και ξέρεις… Αυτό συνήθως συμβαίνει για κάτι που θέλω πολύ. Ακόμα και με τους διαλογισμούς, τότε που ξεκίνησα, θυμάμαι πως αυτό είχε συμβεί. Την στιγμή που καθόμουν να κάνω τον διαλογισμό, θα θυμώνουν κάτι άσχετο. Λες και κάτι με “έσπρωχνε” να μην ασχοληθώ με αυτό που ήθελα. Αναγνωρίζω βέβαια πως αυτό που επιθυμώ να ξεκινήσω, χαλάει την μέχρι τώρα βολή μου. Το μέχρι τώρα πρόγραμμα μου και τις συνήθειες μου. Λες και ο εαυτός μου, αντιτίθεται και αντιδρά. Λες και δεν θέλει να γίνει κάτι καλό. Περίεργο δεν είναι αυτό; Γι’ αυτό επιθυμώ να μιλήσω μαζί σου για την αναβλητικότητα γενικότερα, γιατί Εσύ πάντα με βοηθάς με θέματα ξεκινημάτων.
Πριν ξεκινήσει να της μιλάει, την πήρε στην αγκαλιά του και πέταξαν ψηλά. Κάθισαν στο σύννεφο τους. Εκεί πάνω από το μικρό λιμανάκι που πάνε πάντα όταν κάνουν τον διαλογισμό τους ή όταν απλά επιθυμούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, αγναντεύοντας την ομορφιά της φύσης.
– Κλείσε τα μάτια και οραματίσου κάτι από αυτά που επιθυμείς να ξεκινήσεις. Το ξεκινάς; Για νιώσε, την παρότρυνε.
– Τι όμορφη αίσθηση! Καινούργια αρχή! Μυρίζει αυγή και χάραμα!
– Πως αισθάνεσαι με αυτή την καινούργια αρχή;
– Αισιόδοξα, του απάντησε κάνοντας έναν μορφασμό δισταγμού.
– Τι άλλο; Γιατί διστάζεις;
– Γιατί, ενώ μέσα μου αναγνωρίζω την Αισιοδοξία, κάτι με κρατάει.
– Τι είναι αυτό; Μπορείς να το αναγνωρίσεις;
– Φοβάμαι μήπως δεν θα τα καταφέρω.
– Τι να μην καταφέρεις;
– Αυτό που επιθυμώ να ξεκινήσω. Αυτό που νιώθω είναι μήπως δεν τα καταφέρω. Σαν να αδυνατώ και να φοβάμαι να οραματιστώ το θετικό τελικό αποτέλεσμα και αυτό με μπλοκάρει εντελώς. Άρα, δεν πιστεύω σε εμένα. Στις δυνατότητες μου και στην επιθυμία μου.
– Αυτός είναι ένας λόγος λοιπόν που σε κάνει να αναβάλλεις αυτό που επιθυμείς να ξεκινήσεις. Τι άλλο νιώθεις;
– Αναρωτιέμαι εάν αξίζω. Αξίζω να έχω όλα αυτά που επιθυμώ να κάνω; Και πριν καν ξεκινήσω, έχω ήδη προεξοφλήσει προκαταβολικά ότι δεν μου αξίζει εμένα αυτό.
– Θέμα αυταξίας δηλαδή.
– Ναι. Επίσης, αυτό που τώρα μου έρχεται στο μυαλό, είναι αυτό που ακούω πολλές φορές γύρω μου. Το “κάθε αρχή και δύσκολη”.
– Ενδιαφέρον. Κάτι άλλο;
– Ναι. Το ενδεχόμενο ότι θα αποτύχω με κάνει να τα παρατάω. Επίσης, νιώθω και κάτι ακόμα. Σκέφτομαι και υπέρ – αναλύω τόσο πολύ την συνέχεια αυτών που επιθυμώ να κάνω, που αγχώνομαι, φοβάμαι, απογοητεύομαι και τελικά δεν ξεκινάω καν. Αυτά μου έρχονται αγαπημένε μου Αρχάγγελε. Θες, να με βοηθήσεις να τα βάλω όλα σε μία σειρά για να μπορέσω να κινητοποιηθώ; Μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις όλους εκείνους τους λόγους, για τους οποίους κάποιος μπορεί να γίνει αναβλητικός;
– Φυσικά. Για αυτό είμαι εδώ. Η αναβλητικότητα, γλυκό μου παιδί οδηγεί στην απραξία. Και η απραξία είναι που σας κάνει να αισθάνεστε ανίκανοι, ανήμποροι, αδύναμοι. Οι λόγοι ποικίλουν και εσύ ανέφερες κάποιους από αυτούς. Ένα είναι το σίγουρο. Πως από την στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις πως εσύ είσαι ο Δημιουργός της Ζωής σου, μπορείς να αλλάξεις την αναβλητικότητα που λες ότι σε χαρακτηρίζει ή που λες ότι διακρίνεις στον κόσμο γύρω σου.
Πολλές φορές, αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, ενώ αυτό δεν ισχύει. Πόσες φορές έχεις βγάλει αυθαίρετα συμπεράσματα για τις ικανότητες σου και τελικά όταν το πάρεις απόφαση να ασχοληθείς με αυτό, συνειδητοποιείς πόσο έξω είχες πέσει; Και συνειδητοποιείς πως τελικά μπορείς να τα καταφέρεις και μάλιστα πολύ καλά!
Επίσης, μπορεί μέσα σε κάποιους να υπάρχει η πεποίθηση της τεμπελιάς. Αυτή η πεποίθηση είναι ικανή να σας κάνει να αναβάλλετε διαρκώς αυτά που επιθυμείτε ή ακόμα και να τα παρατάτε στη μέση.
Μπορεί ακόμα κάποιοι να αισθάνονται πως δεν κάνουν τίποτα σωστά. Πως με ό,τι και να καταπιαστούν θα το καταστρέψουν, οπότε καλύτερα σκέφτονται να μην ασχοληθούν με τίποτα. Οι αρνητικές πεποιθήσεις που ενδεχομένως να έχουν μέσα τους, τους κάνουν να νιώθουν κούραση και πως δεν μπορούν να αποδώσουν. Σαν αποτέλεσμα νιώθουν λιγότερο ενεργητικοί, γεμάτοι τύψεις και ενοχές. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που μαλώνετε και τιμωρείτε τον εαυτό σας, καταλήγοντας να ζείτε μέσα σε έναν φαύλο κύκλο. Άκουσε με όμως. Μόνο εσύ μπορείς και έχεις την δύναμη να βγεις από αυτόν!
– Κάνουμε και αστειάκια όμως, προκειμένου να μην γεμίζουμε με παραπάνω τύψεις και ενοχές τον εαυτό μας.
– Δηλαδή;
– Ε να. Είπα πως την Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα, αλλά δεν είπα πια Δευτέρα, του είπε χαριτολογώντας.
– Σωστά. Αλήθεια, είναι αυτό αρκετό για να σταματήσεις να νιώθεις τύψεις και ενοχές ή αυτός είναι ένας λόγος που σε κάνει να αντιδράς σπασμωδικά; Και εκεί, για παράδειγμα που είχες πει πως θα ξεκινούσες διατροφή και δεν την ξεκίνησες τελικά, τρως παραπάνω. Και φτάνεις στο σημείο να λες: “Δεν είναι αυτά για μένα. Είναι της μοίρας μου γραφτό να είμαι έτσι. Ή εγώ δεν μπορώ να τα καταφέρω τελικά. Τι θέλω και μιλάω και δίνω υποσχέσεις; Μόνο υποσχέσεις και λόγια είμαι τελικά.”
– Μμμμμ… Ένα δίκιο το έχεις. Τα λέμε και τα κάνουμε όλα αυτά νομίζω, μέσα στις άκρες.
– Ξέρεις γλυκό μου παιδί… Πιστεύεις πως δεν είσαι ο Δημιουργός της Ζωής σου όπως σου είπα πριν, πως είσαι το θύμα με άλλα λόγια, και εξωγενείς παράγοντες έχουν την δύναμη να ορίσουν την Ζωή σου. Επίσης, έχεις την τάση να μεγαλοποιείς καταστάσεις στο μυαλό σου και μία απλή δουλειά που χρειάζεται από εσένα απλά προγραμματισμό, να φαντάζει τόσο μεγάλη και εσύ φτάνεις στο σημείο να νιώθεις πως είναι αδύνατον να τα καταφέρεις. Επίσης, ο φόβος της αποτυχίας και της επιτυχίας είναι πολύ σημαντικοί λόγοι που μπορεί να σε οδηγήσουν στην αναβλητικότητα!
– Τον φόβο της αποτυχίας τον καταλαβαίνω, της επιτυχίας όμως όχι.
– Θεωρείς πως είναι εύκολο για κάποιον να διαχειριστεί την επιτυχία;
– Ναι. Το θεωρώ εύκολο.
– Για σένα είναι. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο. Δεν ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
– Σωστά. Όλο το ξεχνάω. Δεν υπάρχουν απόλυτα σε αυτό τον κόσμο.
– Ακριβώς. Επίσης, η κριτική και η αποδοκιμασία των άλλων είναι ένας ακόμη λόγος για κάποιον, προκειμένου να γίνει αναβλητικός. Φυσικά ας μην ξεχνάμε το «δεν πιστεύω σε εμένα» όπως πολύ σωστά είπες πριν, καθώς επίσης τα «αλλά», τα «αν», τα «πρέπει». Πρέπει να αδυνατίσω, πρέπει να κόψω το κάπνισμα, πρέπει, πρέπει, πρέπει. Τα πρέπει δημιουργούν ευθύνες και πίεση, φέρνοντας το μη επιθυμητό αποτέλεσμα γιατί δημιουργούν την αίσθηση του βάρους. Παράλληλα, η χαμηλή αυτοεκτίμηση που κάποιος μπορεί να έχει για τον εαυτό του οδηγεί στην αναβλητικότητα και την απραξία. Μεταξύ των άλλων, είναι φορές που σε πιάνει ανυπομονησία για το αποτέλεσμα, και επιτόπου το μπλοκάρεις με αρνητικές σκέψεις. Γιατί η ανυπομονησία κρύβει μέσα της εμμονή και η εμμονή είναι παράγωγο του φόβου. Και αυτό τελικά σε ωθεί να αναβάλλεις για κάποια άλλη στιγμή αυτό που επιθυμείς.
– Αγχώθηκα. Πόσοι λόγοι τελικά σχετίζονται με την αναβλητικότητα.
– Μην αγχώνεσαι. Έχεις εμένα. Σημασία δεν έχουν όλα τα παραπάνω. Απλά στα είπα για να μπορείς να αναγνωρίζεις με ευκολία παρατηρώντας τι συμβαίνει, έτσι ώστε με μεγαλύτερη ευκολία να αλλάζεις αυτά που πλέον δεν σε εξυπηρετούν.
– Αλήθεια, τι μπορώ να κάνω για όλα αυτά;
– Καταρχήν, γράφε. Κράτα σημειώσεις για αυτά που επιθυμείς να κάνεις.
– Κάτι σαν πρόγραμμα;
– Ναι. Θα μπορούσε να είναι και ένα πρόγραμμα. Γιατί με αυτό τον τρόπο, θα μπορείς να παρατηρείς με ποιον τρόπο επιλέγεις να περνάς τον χρόνο σου. Θα σε βάλει σε μία διαδικασία να επιθυμείς να ασχοληθείς με αυτά που έχεις ήδη σχεδιάσει. Θα μπορείς να δεις σε τι δίνεις μεγαλύτερη έμφαση και αν υπάρχει κάτι που χρειάζεσαι να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή… Βλέπεις στο πρόγραμμα που φτιάχνεις πως χρειάζεσαι περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εσένα. Ή ότι χρειάζεσαι χρόνο για να ασχοληθείς με κάποιο σου χόμπι. Όταν γράφεις, μπορείς με μεγαλύτερη ευκολία και γίνεσαι παρατηρητής.
– Θαυμάσιο. Τι άλλο μπορώ να κάνω;
– Θετικές σκέψεις και θετικές δηλώσεις είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος. Και φυσικά να μην παραλείψω να σου πω για την επιβράβευση!
– Και τώρα έχω την αίσθηση ότι ξεκινάνε τα δύσκολα, του είπε γελώντας.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, γέλασε μαζί της και συνέχισε.
– Μα αν εσύ δεν αρχίσεις να λες μπράβο στον εαυτό σου, ποιος θα το κάνει; Και θεωρείς πως αυτοί που θα το κάνουν, εφόσον εσύ δεν πιστεύεις σε εσένα, είναι ικανοί να σε κάνουν να πιστέψεις στα λόγια τους και στις φιλοφρονήσεις τους;
«Πάντα να θυμάσαι να κάνεις ένα βήμα την φορά. Αντί να κάθεσαι και να αγχώνεσαι για το τι μπορεί να γίνει ή να μην γίνει, κάνε απλά την αρχή. Ξεκίνα τώρα και εγώ είμαι εδώ και σε βοηθώ. Πάντα να οραματίζεσαι αυτά που επιθυμείς να πετύχεις και το θετικό τελικό αποτέλεσμα. Σταμάτα να οραματίζεσαι από την πλευρά του φόβου, γιατί αυτό θα σε κάνει να μην ξεκινήσεις καν αυτό που επιθυμείς.
Μπορεί το κατώτερο εγώ να φέρει αντιστάσεις προκειμένου να μην ξεκινήσεις καν, γιατί δεν επιθυμεί να σε δει να αλλάζεις και να μεταμορφώνεις την Ζωή σου ολοκληρωτικά προς το καλύτερο φυσικά. Εξάλλου, ποιος θέλει να αλλάξει την βολή του; Αλλά να σκέφτεσαι πως αυτά είναι απλά αντιστάσεις. Μην δίνεις μεγαλύτερη δύναμη σε αυτά τα «δολώματα» από όση τους αξίζουν.
Γίνε συγκεκριμένος με αυτά που επιθυμείς, έλεγξε τα κίνητρα σου, αποδέσμευσε τον εαυτό σου από «αλλά» και «πρέπει» και με απλότητα κάνε την αρχή. Μην σε νοιάζει κάτι άλλο. Μην σκέφτεσαι την συνέχεια. Δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει η αρχή. Και στην αρνητική δήλωση που μέσα σου έχεις, «κάθε αρχή και δύσκολη», εγώ σου απαντώ, πως «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».
– Νομίζω πως με κάλυψες πλήρως. Νιώθω περισσότερο έτοιμη και Δυνατή αυτή την φορά! Τώρα ξέρω. Τώρα μπορώ να ξεκινήσω με άνεση αυτά που επιθυμώ!
– Τέλεια, της απάντησε. Από πού ξεκινάμε λοιπόν; την ρώτησε με το υπέροχο, λαμπερό χαμόγελο του να κοσμεί το πρόσωπό του!
Εκείνη άνοιξε με ηρεμία τα μάτια της, έτρεξε μέσα στο σπίτι και γύρισε κρατώντας ένα τετράδιο και ένα μολύβι. Κάθισε και πάλι, κλείνοντας τα μάτια της και στιγμιαία μεταφέρθηκε στο σύννεφο τους.
– Ήρθα, αναφώνησε σαν ένα μικρό παιδί. Είμαι έτοιμη να φτιάξουμε το πρόγραμμα μου και να ξεκινήσω όλα αυτά που τόσο επιθυμώ!
Και γεμάτη Δύναμη, Αισιοδοξία και Χαρά για την καινούργια της αρχή περίμενε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να την καθοδηγήσει! Είχε έρθει η στιγμή που κάτι θα άλλαζε! Όλα ήταν τέλεια!
Αγάπη και Φως
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως